منوی تصویری سایت ندای الرحیل
-----------------------
-----------------------
-----------------------
-----------------------
-----------------------
ان الذی فرض علیک القرآن لرادک الی معاد ؛
برایم عجیب بود. پرسیدم چرا؟
گفت چون محتضر اونقدر ضعیف می شه که ممکنه با یک تکان بمیره و خونش گردنت بیفته...
این اخلاق قدیمیها بود ولی حالا سرنگ هوا به دست می گیرن و مریضها رو می کشن و منت هم سرشون می ذارن که ما تو رو راحت کردیم...
وقتی اسم مردن رو راحت شدن می ذارن، دیگه نتیجه این میشه دیگه...
ولی راحت شدن یه چیز دیگه است...
هر روزی که آدم مریضه، کفارۀ یه گناهشه..
یعنی یه گناهش کم می شه و این یعنی راحت شدن...
یکی از فرزندان امام جعفر صادق علیه السلام در حال احتضار بود و حضرت امام محمدباقر علیه السلام در کنار خانۀ او نشسته بودند و هرکسی نزد او می رفت منع می کردند و می فرمودند که دست بر او مگذارید که او در این حالت در نهایت ناتوانیست و هرکه دست بر او می گذارد چنانست که او را کشته است.
اسمش گلچمن بود. اهل نماز وروزه بود. زن ثروتمندی بود. ارث کلانی برایش رسیده بود و زندگی راحت و آرامی داشت.
می گویند هر سختی و مرارتی برای رسیدن به نتیجه، شیرینی خاص خود را دارد و بهشت نتیجه و حاصل کار مؤمنین و متقین است که به واسطۀ صبر بر گناه و انجام طاعات و عبادات خداوند برای آنها مهیا می شود.
از جمله سوره های مکی است و محتوای آن به مسایل مبدأ، معاد، بشارت و انذار می پردازد.