منوی تصویری سایت ندای الرحیل
-----------------------
-----------------------
-----------------------
-----------------------
-----------------------
که اهل جهنّم در میان آتش از شدّت عذاب مانند سگان و گرگان فریاد می کنند و عذاب ایشان هرگز سبک نمی شود و در میان آتش تشنه و گرسنه باشند و کران و گنگان و کوران باشند و روح های ایشان سیاه شده باشد
در آیه ۶ سوره تحریم آمده است:
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلیکُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ عَلَیْها مَلائِکَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا یَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ یَفْعَلُونَ ما یُؤْمَرُونَ:اى مؤمنان!خود و خانواده خویش را از آتشى بازدارید که هیزم آن آدمیان و سنگهاست. آتشى که فرشتگانى بر آن گمارده شده که خشن و سختگیرند و هرگز فرمان خدا را مخالفت نمىکنند و آنچه را فرمان داده شدهاند (به طور کامل) اجرا مىنمایند.
وکل من لا یعمل لآخرته، فهو میت.
یعنی هرکسی که برای آخرتش تلاش نکند مرده است
کار می کنم پس هستم
هر اندازه که پسانداز کرده باشی در نهایت به همان میزان به دست میآوری.
. اما چه سود که مالک دوزخ به آنها پاسخ مى گوید
" شما در اینجا ماندنى هستید"!
و نجاتى حتى از طریق مرگ وجود ندارد
(قال إنکم ماکثون).
و عجب اینکه به گفته بعضى از مفسران مالک دوزخ این پاسخ را با نهایت بى اعتنایى بعد از هزار سال! به آنها مى گوید،
و چه دردناک است این بى اعتنایى ممکن است گفته شود این چه تقاضایى است که آنها مى کنند
با اینکه یقین دارند مرگ و میرى در کار نیست،
ولى باید توجه داشت که اینگونه درخواستها از یک انسان بیچاره که از همه جا قطع امید کرده طبیعى است،
آرى آنها وقتى تمام راههاى نجات را به روى خود مسدود مى بینند چنین فریادى از دل برمى کشند!
اما چرا آنها خودشان مستقیما تقاضاى مرگ از خدا نمى کنند،
بلکه به مالک دوزخ مى گویند از پروردگارت بخواه تا به ما مرگ دهد؟
براى اینکه آنها در آن روز از خداى خود محجوبند، چنان که در آیه 15 مطففین مى خوانیم؟
:" کلا إنهم عن ربهم یومئذ لمحجوبون؛
چنین نیست [که مى پندارند،] البته آنها در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند. "
،
لذا تقاضاى خود را وسیله فرشته عذاب مطرح مى کنند،
یا به علت اینکه او فرشته است و نزد خداوند مقرب است.
جرعه جرعه عذاب می نوشند
آنها از مالک خواستند که از پروردگار بخواهد آنها را هلاک کرده و مبیاند تا از این عذاب رها شوند، غافل از اینکه آن به آن مرگ مى آید ولى نمى میرند چنانچه مى فرماید:"
و یأتیه الموت من کل مکان و ما هو بمیت و من ورائه عذاب غلیظ؛
آن را جرعه جرعه مى نوشد و نمى تواند آن را فرو برد، و مرگ از هر طرف به سویش مى آید اما مردنى نیست، و عذابى سنگین به دنبال دارد.
" سوره ی ابراهیم آیه 20،
و در خبر دارد پس از آنکه اهل بهشت در بهشت و اهل جهنم در جهنم جاى گیر مى شوند موت را بصورت کبشى مى آورند و بین بهشت و جهنم که طرفین مشاهده مى کنند ذبح مى کنند که مرگ مرد دیگر مرگ نیست اهل بهشت آن قدر مسرور مى شوند که از لذائذ بهشت بیشتر لذت مى برند و اهل جهنم آن قدر محزون مى شوند که از عذاب هاى جهنم بیشتر متألم مى شوند.
"و نادوا یا مالک"
مالک خازن جهنم است و اختیار جهنم در دست او است هر یک را به جاى خود قرار مى دهد و به قدر استحقاق عذاب مى کند.
" لیقض علینا ربک"
قضاء حکم به موت است.
چنانچه مى فرماید در حق سلیمان
"فلما قضینا علیه الموت؛
پس هنگامى که [با تمام قدرتی که سلیمان داشت [مرگ را بر او مقرر کردیم " سوره ی سبأ آیه ی 13، و نیز مى فرماید:
" فمنهم من قضى نحبه و منهم من ینتظر؛
برخى از آنان پیمانشان را به انجام رساندند [و به شرف شهادت نایل شدند] و برخى از آنان [شهادت را] انتظار مى برند. "
سوره ی احزاب آیه ی 23،
چون از کلام مالک که گفت:
" قال إنکم ماکثون"
مأیوس مى شوند از مردن تمناى خروج از خدا مى کنند مى گویند؟
:" ربنا أخرجنا منها فإن عدنا فإنا ظالمون * قال اخسؤا فیها و لا تکلمون؛
پروردگارا! ما را از این آتش بیرون آر، پس اگر [به خلاف ] برگشتیم، در آن صورت ستمگر خواهیم بود. *
خدا گوید:
اخسئوا الیوم و لاتکلمون...
دور شوید در آن، و با من سخن نگویید. "
سوره ی مؤمنون، آیه ی 107 و 108،
َعرب اخسئوا را برای سگ ها بکار می بره
ای سگها خاموش باشید و با من سخن مگوئید.
و مى فرماید:"
و الذین کفروا لهم نار جهنم لا یقضى علیهم فیموتوا و لا یخفف عنهم من عذابها؛
کسانى که کافر شدند، آتش جهنم براى آنهاست. نه بر آنها حکم شود تا بمیرند، و نه عذاب آن از ایشان کاسته شود. "
سوره ی فاطر، آیه ی 33،
سپس تقاضاى تخفیف یک روز از خزنه جهنم مى کنند:
" و قال الذین فی النار لخزنة جهنم ادعوا ربکم یخفف عنا یوما من العذاب- الى قوله- و ما دعاء الکافرین إلا فی ضلال؛
و کسانى که در آتشند، به نگاهبانان جهنم گویند:
پروردگارتان را بخوانید تا یک روز از این عذاب را به ما تخفیف دهد. - تا آنجا که می فرماید
- دعاى کافران جز در بیراهه نیست [و به جایى نمى رسد]. " سوره ی مؤمن، آیه ی 49 و 50.
چنانچه هیچ کافرى نمىمیرد مگر آن که از حمیم جهنم به او بچشانند