سورۀ نبأ

سورۀ نبأ

از جمله سوره های مکی است و محتوای آن به مسایل مبدأ، معاد، بشارت و انذار می پردازد.

ابتدای سوره با سوالی بیدارگر و پرسشی از حادثه ای بزرگ ( نبأ عظیم) یعنی قیامت آغاز می گردد. سپس به نمونه های مظاهر قدرت خدا در آسمان و زمین و زندگی انسان و مواهب آن به عنوان دلیلی بر امکان معاد و رستاخیز پرداخته و از نشانه های رستاخیز و گوشه ای از عذابهای دردناک صحبت به میان می آورد و بعد نعمتها و مواهب شوق انگیز بهشتی را شرح می دهد و سرانجام با بیم شدید از عذاب قریب و ذکر سرنوشت کافران به پایان می رسد.

نامگذاری این سوره بخاطر تعبیری است که در آیۀ دوم آن آمده، گاه از آن به -عم - به تناسب آیۀ نخستین آن تعبیر می شود.

فحوای این سوره را در چند بخش می توان خلاصه کرد:

1- سوالی که در آغاز سوره از خبر بزرگ مطرح می شود.

2- سپس به بیان نمونه هایی از مظاهر قدرت خداوند در آسمان و زمین و زندگی انسانها و مواهب آن - بعنوان دلیلی بر امکان معاد و رستاخیز- می پردازد.

3- در بخش دیگری قسمتی از نشانه های آغاز رستاخیز را بیان می دارد و اینکه روز موعود فرا می رسد و کوهها مانند پشم زده می شوند و غرورهای نابود می شود.

4- در ادامه گوشه ای از عذابهای دردناک طغیانگران را بیان می دارد.

5- به دنبال آن قسمتی از نعمتها ومواهب شوق انگیز بهشتی و عطایای گستردۀ خداوند رحمان و نوشیدنی های جنت که توصیف ناشدنی است را شرح می دهد.

6- سرانجام با انزوای شدید از عذاب قریب، و ذکر سرنوشت غم انگیز کافران لجوج که آن همه عظمت خداوند در خلقت و لطف و مهربانی اش با بندگان در روز قیامت را ندیده گرفتند پایان می گیرد.*

در حدیثی از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم آمده که:

کسی که سورۀ عم یتسائلون را بخواند خداوند از نوشیدنی خنک و گوارای بهشتی در قیامت سیرابش می کند**

همچنین امام صادق علیه السلام فرموده اند:

کسی که همه روزه خواندن سورۀ نبأ را ادامه دهد، سال تمام نمی شود مگر اینکه خانۀ خدا را زیارت می کند.***

* تفسیر نمونهج26ص4

**مجمع البیان ج 10ص420

*** تفسیر برهان ج4