منوی تصویری سایت ندای الرحیل
-----------------------
-----------------------
-----------------------
-----------------------
-----------------------
تصور کن درجهنم رتیلها دنبالت کرده اند ولی از سنگینی زنجیرها توان فرار کردن را نداری، با هزار زحمت خودت را از کنار مذابها و گدازه ها به بیابانی می رسانی ولی تازه می فهمی که عقربی جلوی تو ایستاده،عقرب نیش خود را وارد شکم تو می کندوتو از شدت درد به خود می پیچی.
گوشت بدنت شروع به ریختن می کند و فقط اسکلت بدنت می ماند.
چهل سال در همین حالت زجر می کشی، دوباره گوشت بدنت با قیافه ای بسیار زشت ،بالبهای کلفت به شکل میمون و دماغی گنده و دراز و سری کچل می روید.
بیقرار بیقرار، توان نشستن ندارد؛چند قدمی برداشته دوباره می نشیند.دیگر سینه اش ظرفیت دل را ندارد.
اقترب الساعه و انشق القمر
ساعت دیدار نزدیکتر شده وماه را دو شقه نمود. دلشورۀ عجیبی بیقرارش کرده، چقدر سخت بود تحمل آنهمه متلکها وتحقیرها وچقدر مشتاق بود برای پایان تلخیها...
یکی از راههای خروج جبهۀ فرهنگی ما از بی هویتی و غرب گرایی و دنیاپرستی، تجلی آخرت در نرم افزار فکری جامعه می باشد. با توجه به اینکه استفاده از تلویزیون بخاطر ترویج اسلام آزاد گردیده است.هرگونه روی گردانی از آخرت در سینما امری ناپسند است.
باید آتش جهنم که سیاه رنگ است و صخره ها و پرتگاهها و مارهای عظیم الجثه و عقربها و حیوانات جهنمی به تصویر کشیده شوند. استفاده از احادیث اهل بیت علیهم السلام و آیات قرآنی می تواند کمکی عظیم برای اینکار باشد.
درطول تاریخ مکرر تجربه شده که کلمه ای از آخرت با قدرت دگرگون کنندگی عظیمی می تواند انسان را متحول کند.
باید قیامت وبرزخ، بهشت و جهنم بصورتی که در احادیث آمده با بهره گیری از فناوری های پیشرفتۀ سینمایی و نرم افزارهای کامپیوتری به تصویر کشانیده شوند.
نشان دادن گدازه های آتشفشانی و صحنه هایی که جهنم در دنیا تجلی پیدا کرده از قبیل صحراها و بیابانها با جلا بخشیدن آنها به کمک آیات و روایات می تواند کمک بسیار عظیمی برای ما داشته باشد.
خورشید آرام آرام پایین می آمد.اهالی ده به طرف خانه هایشان بر می گشتند. روز داشت به انتهای خود می رسید.
کمتر کسی برای سفر آخرت خود توشه ای برداشته بود.
کمتر کسی فهمیده بود که دنیا یک روز به پایان خود نزدیکتر شده.
کمتر کسی...
- بلاخره یا نامه اش میاد یا جنازه اش...
- داشتم فکر می کردم اگه قراره بریم، چرا بعضی ها اونقدر پول دارن که نمی دونن چه جوری خرج کنن و بعضی مثل ما صبح تا شب جون می کنن باز کم میارن...
- بهت نمی خوره حزب اللهی فکر کنی؟
- بیا بشین.
نشستم.
حقا" ما در عصری زندگی می کنیم که عصر (مادیات) محض است! و با مردمی دمخور گشته ایم که جز(پول) ابدا" برای چیزی ارزش نمی فهمندو کاری جز برای پول انجام نمی دهند.
در نظر بشر قرن بیستم مسائل مربوط به معنویات و سیرو سلوک روحی انسان به سوی خدا و تحصیل کمالات و مکارم اخلاق و سرانجام بحث حیات پس ازمرگ و بهشت وجهنم، مسائلی نیست که شایستۀ شأن بشر تکامل یافته!! و روشنفکر متمدن باشد!
تا آنجا که امور زندگانی بگذرد وروزگاران سپری شود و رستاخیز بر پا گردد. در آن زمان انسانها رااز شکاف گورها،ولانه های پرندگان و خانۀ درندگان و میدانهای جنگ بیرون می آورد که با شتاب سوی فرمان پروردگار می روند و به صورت دسته هایی خاموش و صفهای آرام و ایستاده حاضر می شوند. چشم بینندۀ خدا آنها را می نگرد و صدای فرشتگان به گوش آنها می رسد. لباس نیاز و فروتنی پوشیده درهای حیله و فریب بسته شده و آرزوها قطع گردیده است، دل ها آرام،صداها آهسته ، عرق از گونه ها چنان جاری است که امکان حرف زدن نمی باشد. اضطراب و وحشت همه را فراگرفته، بانگی رعدآسا و گوش خراش همه را لرزانده، بسوی پیشگاه عدالت برای دریافت کیفر و پاداش می کشاند
خطبه 83 حضرت علی علیه السلام:
امروز می خواهم از مظلومیت فرهنگ آخرتگرایی بنویسم،انگشت شمارند کتابهایی که از مرگ وجهان بعداز مرگ سخن می گویند، تعداد کمی از محققین و نویسنده ها به این امر پرداخته اند، انگشت شمارند شاعرانی که دربارۀ مسافرت طولانی سروده اندو...
در مقدمۀ کتاب سرای دیگر این مطلب ناراحت کننده را می خوانیم:
...
و این در حالیست که حوزه های علمیه چنان در عربی غرق شده اند که آن عالم محشور زبان عربی موقع احتضارش افسوس می خورد که مرگش فرا رسیده و هنوز نمی داند حتی از نواصب است یا نه!
ویا دا نشگاهیان چنان در مادیات غرق شده اند که فلان ریاضی دان وصیت می کند روی سنگ قبرش عدد3/14را بنویسند.
چندتا فیلم در بارۀ صحرای محشر ساخته شده؟
دولت و مجلس چه مقدار بودجه برای فرهنگ سازی آخرتگرایی اختصاص داده اند؟
واینکه اکنون بدست تو می رسد، نامه نیست...
یکپارچه ناله است ولی...
ولی چکار کنم؟؟؟
تو با ناله های من آشنایی کامل داری. در این تاریکی توهم آور ،قلب تنها و افسردۀ من ،در خاموشی خلوتسرای سینۀ درهم کوفته ام،برای من می خواندو من احساسات ناشی از ناله های حسرتبار جهنمی ام را که عصارۀ مطالب سیاه نامۀ اعمالم است،برای تو می نویسم بخوان و ببین چه می فهمی...
اعتقاد به قیامت تنها ضامن سعادت و رفاه وامنیت جوامع بشری است
.هرگاه انسانها معتقد باشند که پروندۀ اعمالشان محفوظ می ماند و بلاخره در دادگاه عدل خداوندی محاکمه خواهند شد، احساس مسئولیت و بیم از سرنوشت آنها را از هر نوع گناه و مفاسد اخلاقی باز میدارد و امید به آتیۀ درخشان موجب تسکین خاطر و آرامش فکری آنها را نموده به انتحارهای ناشی از عفریت یأس ونومیدی و فشارهای روحی پایان می دهد.در نتیجه نگرانیها و تشویشهای حاصل ازجرائم روزافزون و انحرافات انسان در عصر فضا برطرف می گردد
