چهار زندانی

چهار زندانی

حفص بن غیاث از امام صادق علیه السلام از پدرانش از امام علی علیه السلام نقل کرده که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود:

چهار کس اند که دوزخیان را با همۀ شکنجه و عذابی که دارند آزار می دهند.اینان را از آب جوشان دوزخ می چشانند و فریادشان به واویلا و واهلاکا بلند است. دوزخیان دسته ای به دستۀ دیگر می گویند:

چه شده که این چهار کس مارا با آنهمه عذابی که داریم آزار می رسانند؟

یکی از آنها در تابوتی آتشین معلق است، و دیگری روده هایش بیرون ریخته و انها را با خود می کشد، و یکی هم چرک و خون از دهانش جاری است، و دیگری گوشت بدن خود را می خورد.

پس به آن صاحب تابوت می گویند:

چیست حال این دور از رحمت خداکه ما را با این همه عذابی که داریم آزار می دهد؟

می گوید این دور از رحمت خدا در حالی از دنیا رفت که مال مردم را بر عهده داشت و قدرت پرداخت آن و رهایی از دین آنان را در خود نمی دید.

سپس به آن کسی که روده هایش را با خود می کشد می گویند:

چیست حال این دور از رحمت خدا که ما را با این عذابی که داریم آزار می رساند؟

می گوید: این دور از رحمت خدا از اینکه بول به بدنش ترشح کند باکی نداشت.

پس از آن به کسی که چرک و خون از دهانش جاری است می گویند:

حال این دور از رحمت خدا چیست که ما را با این عذابی که داریم آزار می رساند؟

می گوید: این دور از رحمت خدا ادای مردم را در می آورد و در صدد بود که هر سخن زشتی ببیند به وسیلۀ آن فساد کند و ادای آن را در آورد.

سپس به آن کسی که گوشت بدنش را می خورد می گویند:

حال این دور از رحمت خداچیست که ما را با این عذابی که داریم آزار می رساند؟

می گوید:

این دور از رحمت خدا گوشت مردم را به سبب غیبتی که از آنان می کرده می خورده و برای سخن چینی گام بر می داشته است.1