درمانی برای خودکشی

فرض کنید در دل شبی تاریک، در گوشۀ پارکی از پارکهای تهران، جوانی گریه می کند.تمامی توهمات تأسف آور شیطانی ناشی از یأسها و ناکامی های اجتماعی، اورا به کاری بسیار تکان دهنده دعوت می کند.

او شکست خوردۀ عشقهای بیهوده است و به خودکشی می اندیشد. در این حالت تمامی نصیحتهای دلسوزانۀ روانشناسی برای او خنده آور است. او آرام آرام از تمامی تردیدها عبور کرده و بلند می شود. در این حالت است که اگر او مختصر اطلاعی از جهانی که می خواهد با مرگ وارد شودداشته شود، هرگز مرتکب این عمل نخواهد شد.

روی این حساب است که می گوئیم باید آخرتگرایی در سطح جامعه فرهنگ سازی شود.