یکی از اسماء قیامت" یوم التناد" است. روز صدا زدن همدیگر و یاری خواستن از یکدیگر.
این نام در قرآن یکبار آمده و آن در سورۀ غافر است آیۀ 32
که مؤمن آل فرعون وقتی که فرعونیان را از عذاب الهی انذار می کرد و می گفت:
یا قوم انی اخاف علیکم یوم التناد
من برشما می ترسم از روزیکه مردم یکدیگر را برای یاری هم می خوانند و کسی به داد کسی نمی رسد.
"تناد" از مادۀ ندا به معنی معنای صدا زدن.
دوزخیان و بهشتیان یکدیگر را صدا می کنند.
قرآن می فرماید:
و نادوا اصحاب النار اصحاب الجنه
جهنمیان ندا می دهند از شربت گوارایی که خدا در بهشت داده به ما تشنگان جرعه ای بچشان یا از آن روزیهایی که خدا برای شما مرحمت کرده برای ما بیچاره هایی تو آتش افتاده بده.
اهل بهشت به آنها پاسخ می دهند: خدا برکافران روزیهای بهشت را حرام کرده...
معنای دیگری را هم برای یوم التناد ذکر کرده اند:
در صحنۀ محشر مردم همدیگر را صدا می زنند:
الان کسی دست کسی را نمی گیرد چه رسد به قیامت...
معنای دیگری هم برای یوم التناد ذکر کرده اند:
می گویند که فرشتگان مردم را برای حساب صدا می زنند و مردم فرشتگان و ملائکه را برای یاری صدا می زنند.
فرشتگان می گویند بیائید یوم التناد است.
مصداق دیگری که ذکر شده اینست که مؤمن وقتی نامۀ اعمالش را می بیند با خوشحالی فریاد می زند بیائید ببینید نامۀ اعمال مرا به دست راست من داده اندببینید به شفاعت اهل بیت ما نجات پیدا کرده ایم.
فریاد میزند فریادی از روی شوق.
اما کافران وقتی پروندۀ خود را نگاه می کنند از شدت وحشت فریاد می زنند:
یالیتنی لم اوت کتابیه
ای کاش نامۀ اعمال مرا به دست من نمی دادند.
کاش من نمی دیدم که اینجا نوشته اند که من اهل جهنم هستم.
