رفع شبهات آخرتگرایی

با توجه به شکست کلیسا در برابر خیل شبهات روشنفکران مغرب زمین و از بین رفتن آخرتگرایی در جهان غرب تصمیم گرفتم که تا حد توان در برابر شبهات بایستم تا شاید اخرتگرایی در جهان اسلام احیا شود.

 

حدیثی مفصل از شب معراج...

 

ای احمد! دنیا و اهلش را دشمن بدار و آخرت و اهلش را دوست.

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم عرض کرد:

پروردگارا! اهل دنیا و آخرت کیانند؟

بیا بیدار شویم!

امام خمینی فرموده:

شما هنوز بیدار نشده اید. هنوز قدم اول را برنداشته اید. قدم اول در سلوک یقظه است ولی شما در خواب به سر می برید. چشمها باز و دلها در خواب فرو رفته است. اگر دلها خواب آلوده و قلبها بر اثر گناه سیاه و زنگ زده نمی بود، اینطور آسوده خاطر و بی تفاوت به اعمال و اقوال نادرست ادامه نمی دادید. اگر قدری به امور اخروی و عقبات هولناک آن فکر می کردید به تکالیف و مسؤلیتهای سنگینی که بر دوش شماست، بیشتر اهمیت می دادید. شما عالم دیگری هم دارید. معاد و قیامتی نیز برای شما هست. چرا عبرت نمی گیرید؟ چرا بیدار و هوشیار نمی شوید؟...

مصاحبه 1

جهنم در دین یهود

اهمیت بسیار زیادی که در دین مسیحیت به جهنم داده می شود، این تصور را ایجاد می کند که جهنم جایگاه مهمی را در تورات و کتاب مقدسی که منبع وحی، لاهوت و عقاید است؛ اشغال کرده است، ولی چنین نیست و با کمال تعجب در این کتابها ذکری از جهنم بعنوان محلی برای عقاب در جهان آخرت، به میان نیامده است. این درحالی است که عهد قدیم، حداقل تا قرن سوم قبل از میلاد را شامل می شده است؛ یعنی عصر متأخری که تمام دینهای دیگر، عقاید راسخی دربارۀ جهنم داشتند.

به هنگام ظهور مسیحیت، در میان یهودی ها، نظریات مختلفی دربارۀ جهنم داشته است که عهد جدید به طور کامل در این باره سکوت کرده است ولی در میان متون خاصی که همان ادبیات تخیلی باشد، صورتهای اولیۀ عذاب، در میان کرم ها و آتش ها نشان داده شده است و این صورتها معنای سمبلیک خویش را در میان مردم به سرعت از دست داد و بعنوان اموری واقعی پذیرفته شد.

بداخلاق ها منتظر فشار قبر بر باشند...

یکی از بهترین اصحاب و یاوران پیامبر( صلوات الله علیه و آله وسلم) بود. او بزرگ و آقای انصار و از نخستین کسانی از مردم مدینه بود که اسلام آوردو پیامبر را به مدینه دعوت کرد. او بازوی ولایت و رسالت بود.

ماه دل گرفته -بمناسبت ماه گرفتگی شب 13 رجب

به چهرۀ ماه نگاه می کنم، به چشمهایش، به لبخند ملیح اش...

امشب چهرۀ نورانی ماه، کمی ملتهب شده،

گویا که سرخی خون های مسلمانان بیدار شده، او را هم ملتهب کرده!!!

ای ماه چرا اینگونه نگرانی؟

حتما" شنیده ای که امشب، زمین می خواهد سایه های سنگین خود را روی تو بیاندازد؟

ویا از دیدن جنایتهای سنگین بشر که شبهای تاریک را سیاه تر کرده، خشم گرفته ای؟

ای ماه! ببین که چگونه ناموس شیعیان بحرینی زیر چکمه های یهودیان آل سعود له می شود!!

آیا می خواهی گریه کنی بر پهلوهای شکستۀ شیعیان بحرینی؟

ای ماه!

بگو!

از رازهایی که زمین در سینه اش پنهان کرده! بگو از لرزش صبح قیامت، بگو از شکافتن آسمان و فروریختن ستارگان!

بگو از خبر بزرگ!! و برخاستن مردگان و هیاهوی گورستان!!

بگو!!

بگو که در تاریکی محشر، ماه آسمانها نخواهی بود و چشمها را در تاریکی ها تنها خواهی گذاشت.

ای ماه بگو!!

روز لرزه ها، روزی که زمین رازهای خود را خواهد گفت، روزیست که برای بیدار شدن دیر شده...

ای ماهی که به روشن کردن تاریکی ها عادت کرده ای !

بگو!

...

ماه را می بینم که آرام آرام، تاریکی بر او غلبه می کند، گویا که زبان باز کرده و حرف می زند، می خواهد بگوید...

از روزی که در آسمانها ماهی نخواهد بود...

می خواهد بگوید از روز تاریک شدن ماه و خورشید

می خواهد خبر دهد از خبری که در راه است.

می خواهد خبر دهد از خبر بزرگ، نبأ عظیم...

عجب ولوله ای است در آسمان، گویا که ماه داستان سنگین دیگری را در پهنۀ افق بازگو می کند.

حکایت شکافتن کعبه و برخاستن نبأ عظیم، خورشید محشر، علی بن ابیطالب...

حکایت تلألوأ نوری که از زمین بر او تابیده.

ای ماه! پس گریه هایت برای چیست؟

چرا دلت گرفته؟

نمی دانی که آسمان محشر بدون خورشید نخواهد بود؟

نمی دانی که در روز قیامت، سایه های سنگین زمین هیچ ماهی را ملتهب نخواهد کرد؟

...

می دانی که علی آمده، بازهم افسرده ای؟؟؟

تاریکی آرام آرام بر ماه غلبه می کند، گویا که ابرهای غم چهره اش را پوشانده است.

او همان ماهی است که دردل های علی را در سینۀ نخلستانها شنیده...

او همان ماهی است که تشییع جنازۀ فاطمه را دیده...

او همان ماهی است که بر پیکرهای پاره پارۀ کربلائیان تابیده...

او همان ماهی است که خرابه ها را روشن کرده...

...

واو همان ماهی است که غم را در چهرۀ وحشت زدۀ یتیمان بحرینی می بیند...

ای ماه اینهمه راز را چگونه در سینه ات پنهان کرده ای؟

ای ماه! بگو

بگو از خبر بزرگ

بگو از رازهای سنگین

بگو از داستان های غربت علی و فرزندانش

بگو که خدا، گریۀ یتیمان بحرینی را فراموش نخواهد کرد.

بگو که خدا، آل سعود را به پای میز محاکمه خواهد کشید

بگو!

از زنجیرهایی که به پاهای سعودیان بسته خواهد شد.

بگو!

از قلاده هایی که بر گردن یهودیان آل سعود انداخته خواهد شد.

بگو!

ای ماه!

بگو که خدا فراموش نمی کند!

بگو که خدا فراموش نخواهد کرد که :

چگونه رقیه صورتش را روی صورت بابا گذاشته بود...

ای ماه! بگو

بگو که خداوند غصه را از دل شیعیان برخواهد داشت.

بگو که خداوند یتیمان را نوازش خواهد کرد.

بگو که خداوند انتقام خواهد گرفت.

بگو!

از آتشی که برای سنگین دلان آماده شده.

از سیاهچال هایی که برای سگان ساخته شده،

از پلی که روی جهنم زده شده

ای ماه بگو!

بگو!

بگو! ازخبر بزرگ، بگو از گداختن آسمان، بگو از برخاستن مردگان، بگو از کابوس های ظالمان...

جهنم در قرآن

کلمۀ جهنم 77 بار در قرآن ذکر شده است که 48 مرتبۀ آن در سوره های مکی و 49 مرتبۀ آن در سوره های مدنی است، و کلماتی نظیر جحیم 26 مرتبه و نار 145مرتبه ذکر شده اند. در مجموع ، آیات مربوط به دوزخ و تفاصیل آن، در حدود 400 آیه است و از آیات وارده دربارۀ بهشت بیشتر است. و جهنم دارای عناوین و صفاتی است که برخی از آنها عبارتند از النار، اشدالعذاب، عذاب مهین، عذاب الیم، عذاب عظیم، عذاب الحریق، عذاب الخلد، عذاب الاکبر، عذاب الحمیم، عذاب الهون، سعیر، جحیم، سقر، دارالاخلد، شرالمکان و ...

در قرآن آمده است که:

لها سبعه ابواب لکل باب منهم جزء مقسوم

حشر حیوانات

در روایات آمده همانطوری که انسانها محشور می شوند، حیوانات هم محشور می شوند. ولی حیوانات سر به سجده می گذارند. در این هنگام فرشتگان خطاب به حیوانات می گویند که امروز روز عمل نیست بلکه روز ثواب و عذاب است حیوانات جواب می دهند: این سجده، سجدۀ شکر بود برای اینکه خداوند ما را از نوع انسان خلق نکرد.

روز فرار

در روز قیامت هر فردی را بلند می کنند تا همه او را ببینند، آنگاه منادی ندا می کند: هر کس به این شخص حقی دارد بیاید آنگاه طالبین حقوق به او رو می آورند و کسانی را که شاید اصلا" خودش احتمال نمی داده حقوقشان را اداء نکرده اطرافش را می گیرند. برای یک درهم مال هفتصد رکعت نماز مقبول را باید بدهد.

روز قیامت بقدری روز سختی می شود که برادر از برادر، پسر از پدر، مادر از پسر، زن از شوهر و شوهر از زن فرار می کند، از ترس اینکه نکند حق خود را مطالبه نماید.