نوشته روی سنگ قبر پروین اعتصامی

اینکه خاک سیهش بالین است		اختر چرخ ادب پروین است
گر چه جز تلخی ز ایام ندید		هر چه خواهی سخنش شیرین است
صاحب آن همه گفتار، امروز		سائل فاتحه و یاسین است
دوستان به که ز وی یاد کنند		دل بی دوست دلی غمگین است
خاک در دیده بسی جان فرساست		سنگ بر سینه بسی سنگین است
بیند این بستر و عبرت گیرد		هر که را چشم حقیقت‌بین است
هر که باشی و ز هر جا برسی		آخرین منزل هستی این است
آدمی هر چه توانگر باشد		چون بدین نقطه رسد مسکین است
اندر آنجا که قضا حمله کند		چاره تسلیم و ادب تمکین است
زادن و کشتن و پنهان کردن		دهر را رسم و ره دیرین است
خرم آن کس که در این محنت گاه		خاطری را سبب تسکین است