شهیدان نخواهند مرد

ایه ای زیبا در قرآن هست که می فرماید:

و نفخ فی الصور فصعق من فی السموات و من فی الأرض إلا من شاء الله

 و در صور دمیده می شود، پس هر که در آسمان ها و زمین است بی هوش می افتد، مگر کسی که خدا بخواهد.

سوره ی زمر، آیه ی 68. 

 به موجب إلا من شاء الله عده اى نخواهند مرد ظاهرا مراد از آنها ملائکة الله باشند، چون قیامت براى انس و جن است نه براى ملائکه، مگر آنکه سنت قطعیه داشته باشیم بر آنکه ملائکه نیز خواهند مرد، در مجمع البیان آمده است:
در معنى مستثنى (یعنى آن کسى که از خطر صور و بیهوشى معاف است) اختلاف شده است.
برخى گفته اند افراد مستثنى عبارتند از: «جبرئیل»، «میکائیل»، «اسرافیل» و ملک الموت یعنى «عزرائیل».

و این سخن از «سدى» نقل شده و نیز روایت مرفوعى در این باب نقل کرده اند.
و عده اى گفته اند:

 افراد مستثنى عبارتند از شهیدان در راه خداوند 

 این سخن را «سعید بن جبیر» و «عطا» از «ابن عباس» و «ابو هریره»،

از پیغمبر (ص) نقل کرده اند که آن حضرت درباره این آیه از کسانى که شامل بیهوشى مرگ آور نمى شوند از جبرائیل سؤال کرد و او جواب گفت که ایشان شهیدان مى باشند که شمشیرهاى خود را کنار عرش به کمر بسته اند.

این روایت این عقیده را که می گوید با نفخ اول صور ارواح هم می میرند را تقویت می کند؛

بوعلی می گوید که ما از راه دلیل علمی می توانیم بفهمیم  که فقط عقل انسان ( یعنی قوه عاقله انسان ) باقی می ماند ، سایر قوای انسان هر چه هست ، همه معدوم می شوند 
 

ارواح در برزخ با بدن مثالی که جنسش از تصور و تخیل است زندگی می کنند و با پایان یافتن برزخ و آغاز قیامت احتیاج به بدنی دارند که با عالم عظیم آخرت سازگاری داشته باشد؛ همانند پروانه از پیلۀ خود خارج شده با بدنی متفاوت وارد محشر می شوند...