در ابتدای حرف های خودم یه گریزی می زنم به سخنان شریعتی؛
شریعتی می گوید:
فرق مومن مقدس با فاسق کافر چیست؟
هیچ،
این در زندگی پیش از مرگ به دنبال چشم چرانی و شکم چرانی است و آن در زندگی پس از مرگ؟
یکی در دنیا شیر و عسل و سایه ی درخت و حور و غلمان سیرش می کند و نیاز دیگری ندارد و دیگری
در آخرت.
…
پس حق ندارم بگویم کافر و مومن هر دو همفکرند؟ دین و کفر هر دو یک ایمان است و یک
آرمان، اختلاف بر سر راه (مذهب) است و تکنیک کار!
و در این صورت می بینیم مومن هم همان کافر فاسد عیاش مادی خودپرست لذت جویی است که فقط
کلاه سرش رفته است.نقد را فدا می کند تا همان را به صورت نسیه به دست آورد!آن هم با یک ضریب
احنمال! یعنی بر فرض که فردایی بود و بهشتی و بابت آن اعمال هم پاداش دادند.
تازه باید به ریش دراز این احمق خندید که حیوان! آخر آن همه ریاضت و سختی و روزه و جهاد و
محرومیت و نفس کشی و چشم پوشی از همه ی لذات و سرکوبی شهوت و دور ریختن شراب و شیرینی و
آسایش در زندگی آن دنیا برای اینکه در این آخرت باز همان ها را به دست آوری!
این "اکل از قفا" نیست؟ یعنی لقمه را برداشتن و با دست به زحمت و رنج دور گردن پیچاندن و
به زور به دهان رساندن!
کسی که همان لقمه را بر می دارد و بی آنکه از پشت سر ببرد راسته به دهان می گذارد با تو یکی است
اما عاقل تر از تو و موفق تر از تو.
این مطلب راهم از سایت یکی از همین مدعیان برداشته ام:
هدفم بهشت نیست که بهشت مال آدمهای کوچک آدم هایی که جسارت ندارن و بله قربانگو هستن به دنبال حقیقتم حقیقت را بیابم خودم را یافته ام و خودم را بیابم نیازی به بهشت ندارم
در این مقال قصد نقد افکار دکتر شریعتی و هجو نامه هایش را ندارم
ولی بدنبال پیدا کردن جواب این سوال هستم که چگونه یک مدعی به چنین افکار پوچی رسیده که یک شخصیت دنیاگرا و شخصیت آخرتگرا را بایک پیمانه می سنجد
باید دانست که روشنفکران دینی بشدت مرعوب روشنفکران غربی اند و روشنفکران غربی به خاطر مبارزاتی که با کلیسا داشته اند به چنین افکاری رسیده اند
انشتین می گوید:
"اگر نیکی کردن ما فقط از ترس عقوبت و به امید پاداش باشد ، پس به غایت زبون هستیم."
متاسفانه روشنفکران دینی در تقلیدی کور حرفهای روشنفکران غربی را مزمزه میکنن
آیا واقعا این عبادت ، بى ارزش است ؟ همان طور که گفته اند این یک شکم پرستى بزرگ است ؟ یک دامن پرستى بزرگ است ؟ یک طمع بزرگ است ؟ و صد درجه از دنیا پرستى بدتر است ؟
نه ، کوبیدن آن به این شکل درست نیست
باید بگویم همانطوری که دنیا با آخرت متضاد هستند ترسهای دنیوی با ترسهای اخروی هم در تضادند
آرزوهای دنیوی پست اند و آرزوهای اخروی مقدس
هوس های دنیوی منشأ جهالت و اخلاق رذیله اند و خواهش های اخروی سرچشمۀ علم و کمال اند و اخلاق کریمه
