امام خمینى (ره ) مى فرماید:
وجود جهنم و عذاب الیم آن ، از ضروریات جمیع ادیان و واضحات برهان است و اصحاب مکاشفه و ارباب قلوب در همین عالم نمونه آن را دیده اند
چهل حدیث ، ص 24.
امام راحل ؛ همچنین مى نویسد:
آنـچـه تـا کـنـون از هـر کـه شـنـیـدى ، جهنم اعمال تو است که در آنجا حاضر مى بینى ...
اینجا مال یتیم خوردى ، لذت بردى ، خدا مى داند آن صورتى که در آن عالم از آن در جهنم مى بینى و آن ذلتى که در آن جا نصیب تو است ، چیست ؟
این جا بد گفتى به مردم ، قلب مردم را سوزانیدى این سوزش قلب عباد خدا را، خدا مى داند چه عذابى دارد
در آن دنیا! وقتى که دیدى مى فهمى چه عذابى خودت براى خودت تهیه کردى .
وقتى غیبت کردى ، صورت ملکوتى او براى تو تهیه شـد، بـه تـو رد مـى شـود،
بـا او مـحـشـورى و خـواهـى عـذاب آن را چـشـیـد،
ایـن هـا جـهـنـم اعـمـال (اسـت ) کـه جـهـنـم سـهـل و آسـان و سـرد و گـوارا و مال کسانى است که اهل معصیت هستند
چهل حدیث ، ص 21.
حضرت امام خمینى ؛ پیرامون آتش یاد شده مى نویسد:
هـمـه آتـش هـاى این عالم را جمع کنند، روح انسان را نمى تواند بسوزاند، آنجا آتشش علاوه بر ایـن کـه جـسـم را مـى سـوزانـد، روح را مـى سـوزانـد، قـلب را ذوب مـى کند، فؤ اد را محترق مى نماید!