هاویه
امام صادق علیه السلام:
عیسی بن مریم(ع) در سیاحت و گردش خود به شهری گذشت که همۀ مردم آن مرده بودند و جسدهایشان در راهها و خانه ها روی زمین افتاده بود.
فرمود: اینها به خشم الهی مرده اند، زیرا اکر بغیر عذاب مرده بودند یکدیگر را به خاک می سپردند.
یاران وی گفتند: دوست داریم سرگذشتشان را بدانیم. برخی گفتند: ای روح الله، آنان را صدا بزن و از خودشان بپرس.
عیسی (ع) آنان را ندا کرد:
ای مردم شهر!
یک تن از آنها پاسخ داد و گفت: لبیک یا روح الله!
فرمود: ماجرای شما و داستانتان چیست؟
گفت: ما صبحگاهان در عافیت بودیم ولی شامگاهان در هاویه قرار گرفتیم.
فرمود هاویه چیست؟
گفت دریاهایی است از آتش که در آن کوههایی از آتش قرار دارد.
فرمود: چه چیزی شما را به این وضعی که مشاهده می کنم گرفتار ساخت؟
گفت: دوستی دنیا و پرستش طغیانگران.
فرمود: چقدر به دنیا محبت داشتید؟
گفت: به اندازۀ محبتی که کودک نسبت به مادرش دارد که وقتی روی می آورد شادمان می شود و هنگامی که پشت می کند غمگین می گردد.
فرمود: طغیانگران را تا چه حد پرستش می کردید؟
گفت تا حدی که اگر به ما فرمان می دادند از آنان اطاعت می کردیم.
فرمود : چرا تو از میان این گروه مرا پاسخ دادی؟
گفت: چون آنها همه با لجام آتشین لجام گشته و فرشتگانی خشن و درشت خوی بر آنان گمارده شده اند، و من خود در میان آنان زندگی می کردم ولی از جملۀ آنها نبودم، و هنگامی که عذاب بر آنان فرود آمد مرا نیز در بر گرفت، و من اکنون به مویی آویزانم و می ترسم در آتش دوزخ سرنگون شوم.
امام صادق فرمود: آن گاه عیسی (ع) به یارانش فرمود:
خوابیدن در مزبله ها و خوردن نان جوین با سلامت دین بسی بهتر است.
هاویه کجاست؟
یکی از طبقات دوزخ هاویه است وسعت هاویه را خدا می داند وبس.
نوع وشدت عذاب هر طبقه و زندانیانی که محکوم به حبس در هر طبقه می شوند بحث و تحقیق می طلبند.
در هر صورت جماعتی که در هاویه هستند در اثر آتش سوزان و عذاب و رنجی که در آن دارند فریادشان بلند است و میگویند:
ای مالک! به فریاد ما بیچارگان برس! و آبی به ما برسان
مالک(فرشتۀ موکل دوزخ) چون بخواهد به فریادشان برسد ظرفهایی از مس آتشین که پر از چرک و خونهای جراحتهای خودشان و در داغی مثل فلز گداخته است به آنان می دهد.
وقتی سر خود را بلندکنند که بخورند، تمام گوشت صورتشان از شدت حرارت در آن ظرفها ریخته می شود.
قران کریم دربارۀ دوزخیان می فرماید:
اگر دوزخیان استغاثه و التجا کنند(از شدت تشنگی) شربت آبی درخواست نمایند پاسخ آنان به آبی داده شود که مثل فلز ذوب شده است و (موقع آشامیدن) صورتهایشان را می سوزاند و بریان می کند.
کسانی که در هاویه می افتند، به قدر هفتاد سال راه سقوط کرده و پائین می روند.
از شدت حرارت پوست بدنشان سوخته و از بین می رود ولی خداوند دوباره پوست تازه ای خلق می کند تا دوباره عذاب بکشند.
