وَفِی ذَٰلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ...
💠علامه مصباح یزدی:
اگر مؤمن به این باور برسد که امکانات و ثروتهاى دنیایى، گرچه میلیاردها دلار ارزش داشته باشد، اندک و حقیر است و در برابر نعمتهاى آخرت قطرهاى از دریا نیز به شمار نمىآید؛
به هیچ وجه از محروم ماندن از ثروت دنیا ناراحت نمىگردد و بر کسانى که ثروت دنیا را فراهم کردهاند، حسرت نمىخورد.
او همواره در پى محروم نماندن از نعمتهاى جاودانه آخرت است و بر کسانى حسرت مىخورد که در طریق رضوان الهى قدم برداشتهاند و با اطاعت از دستورات خداوند و ارتباط خالصانه با معبود خویش، به ثروت جاودانه و بىنهایت آخرت دست یافتهاند.
پس او نه به حال ثروتمندان به دلیل ثروتشان حسرت مىخورد، و نه به فقیر به علت فقرش با حقارت مىنگرد؛ زیرا بر این باور است که ممکن است آن فقیر نزد خداوند از دیگران عزیزتر باشد.
منبع: کتاب پندهای الهی، صفحات 102-103