مقدارى از دست او را سوخته یافتند

حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرمود: زنى هرزه گرد با چند نفر از جوانان بنى اسرائیل مصادف شد. با قیافه به ظاهر آراسته آنها را فریفت . یکى از جوانان به دیگرى گفت : اگر فلان عابد هم این زن را ببیند فریفته اش ‍ خواهد شد زن آلوده این سخن را شنید، گفت به خدا سوگند تا او را نفریبم به خانه بر نمى گردم .
هنگام شب به محل اقامت عابد رفت ، در را کوبید، گفت : زنى بى پناهم ، امشب مرا در خانه خود جاى ده . عابد امتناع ورزید. زن گفت : چند نفر جوان مرا تعقیب مى کنند اگر راهم ندهى و آنها برسند از چنگشان خلاصى نخواهم داشت . عابد این حرف را که شنید او را اجازه ورود داد، همین که داخل خانه شد، لباس از تن خود بیرون کرد و قامت دلاراى خویش را در مقابل او جلوه داد، چشم عابد به پیکر زیبا و اندام دلفریب او افتاد، چنان تحت تاءثیر غریزه جنسى واقع شد که بى اختیار دست خود را به اندامش ‍ نهاد، در این موقع ناگاه به خود آمده متوجه شد چه از او سر زده ، دیگى بر سر بار داشت ، براى تهیه غذا زیر آن آتش افروخته بود.
جلو رفت ، دست خود را به آتش نهاد. زن پرسید: این چه کاریست که از تو سر مى زند؟!
گفت : دست من خودسرانه کارى کرد او را کیفر مى دهم . از دیدن این وضع زن طاقت نیاورد، از خانه او خارج شد در بین راه به عده اى از بنى اسرائیل ، گفت : فلان عابد را دریابید که خود را آتش زد. وقتى آمدند، مقدارى از دست او را سوخته یافتند( جزء 14 بحار الانوار ص 492 چاپ آخوندى).