و هنگامى که ...
و هنگامى که خورشید تاریک شود.
و هنگامى که ستارگان بى فروغ گردند.
و هنگامى که کوه ها به حرکت درآیند.
و هنگامى که نفیس ترین اموال به دست فراموشى سپرده شود.
و هنگامى که حیوانات وحشى (از ترس و وحشت خانه و لانه خود را ترک گویند و در بیابانها) جمع شوند.
و هنگامى که دریاها برافروخته گردند.
و هنگامى که مردم دسته دسته شوند.
و هنگامى که از دخترانى که زنده به گور شدند سؤال شود که به چه گناه کشته شدند؟
و هنگامى که نامه هاى عمل گشوده شود.
و هنگامى که آسمان برکنده گردد.
و هنگامى که دوزخ برافروخته شود.
و هنگامى که بهشت نزدیک گردد.
(آرى) در آن هنگام هر کس مى فهمد چه (کارى انجام داده و چه) چیز (براى آن زندگى) حاضر ساخته است!».