ما همانیم که از قافله ها جا ماندیم

 

ما  همانیم  که  از  قافله  ها  جا  ماندیم

چاره ای نیست که در حسرت آنها ماندیم

آسمانـی  هـمـه  بودند  و  رفتند  آنجـا

ما که از جنس زمینیم در اینجا ماندیم

نـور  بودند  کـه  در  آیـنه ها تـابـیـد انـد

ما هم از برکت آنهاست که بینا ماندیم

این چه رازیست که رفتند سبکبال و رها

ما که عمریست در این حلِّ معما ماندیم

دل بریدند چـه راحت ز همه بـود و نـبود

آه و افسوس که ما بنده ی دنیا ماندیم

بار  بستند  به  امید  رسیدن  به  خدا

ما وصال همه شان را به تماشا ماندیم

جنگ ، خون ، آتش و ایثار ، شهیدی دیگر

قـاصـر  از  گفتن  و  درگیـر  غـزلها  ماندیم

رود  بودند  که  تا  وسعت  دریا  رفتند

قطره بودیم و در حسرت دریـا ماندیم

کـاش آن قافله سالـار نگاهی بـکـند

ما همانیم که از قافله ها جا ماندیم