لحظه ای عجیب
لحظه تولد لحظه عجیبی است. لحظه ای است که در این دنیای خاکی متولد می شویم. معلوم نیست قبل از آن کجا بودیم وهیچ چیز هم به یاد نمی آوریم. زندگی آغاز می شود. در محیط متولد شده ایم و در انتخاب آن نقشی نداشته ایم. محیط طبیعی، خانواده، جامعه و... ما انتخابی نیست. بعدها می فهمیم که این تولد چقدر مهم و تاثیرگذاربوده است.
. از طرف دیگر مفهوم تولد یادآور مفهوم مرگ است. می توان پرسید که پس از مرگ به کجا خواهیم رفت؟ گویا جواب این سئوال نیز چیزی جز حیرت نیست. اگرچه در عصر جدید صحبت از مرگ به تابو تبدیل شده است و هیچ کس نباید در مورد آن صحبت کند، اما همه ما روزی خواهیم مرد و شاید این بزرگترین نعمت باشد. اگر نمی مردیم سرنوشتمان به سرنوشت فوسکا، قهرمان رمان" همه می میرند " سیمون دوبوار شبیه می شد که عمر جاودان داشت و به همین دلیل زندگی اش پوچ و بی معنی شده بود. فکر کردن به مرگ به قول هایدگر امکانات زندگی را به پیش چشم ما می آورد و ما را وا می دارد تا در مورد این امکانات تصمیم بگیریم. هر کدام از ما در موقعیت اجتماعی منحصر به فردی قرار داریم که راه های ویژه ای را جلوی پای ما قرار داده است. راه هایی که ما را به آینده می برند. همچنین هر کدام از ما گذشته ای داریم که در تعیین زمان حال ما نقش داشته است. وقتی به گذشته فکر می کنم و در عمق خاطرات گوناگون از کودکی تا حال فرو می روم فکر می کنم که روزگاری دراز زندگی کرده ام."می اندیشم که شاید خواب دیده ام، که شاید خواب بوده ام، اما همه چیز یکسان است و با این حال نیست."
آورد به اضطرابم اول بوجود جز حیرتم از حیات چیزی نفزود
رفتیم به اکراه و ندانیم چه بود زین آمدن و بودن و رفتن مقصود
خیام
رسول گرامی اسلام فرمودند :« گرامی ترین بندگان بعد از انبیاء ،علما و سپس حافظان قرآن هستند. مانند انبیاء از دنیا میروند؛ همراه انبیاء از قبرهایشان خارج میشوند به همراه انبیاء از صراط میگذرند و ثواب انبیاء را میبرند. پس خوشا به حال پوینده راه علم و حافظ قرآن به سبب آن کرامت و شرافتی که نزد خدا دارند .»
امام علی(ع) می فرماید: در قرائتی که تدبر و اندیشه نباشد خیری نیست
با ادامه مبحث مهجور گرفتن قرآن در خدمت شما هستم
یا علی