توهمی بنام آرامش ابدی
توهمی بنام آرامش ابدی
آرامش ابدی جهان بینی تمام کسانی استکه خودکشی می کنند.گویا بشر خیال کرده با پوسیدن مغز ونابودشدن دستگاه عصبی،نگرانی-اضطراب-ترسهایش پایان می یابدوبه آرامش ابدی می رسدوهرگز ازخود نپرسیده که چرا پیشرفته ترین ماشین های حساب هرگز ترس را تجربه نکرده اند واز زندگی لذت نمی برند وهیچ کامپیوتری نسبت به کامپیوتر دیگر شهوت ندارد.
بشر کوشیده که با تغییر نام مرگ به آرامیدن-با تغییر نام قبر به آرامگاه وبا تغییر نام قبرستان به آرامستان خود را اسیر توهمی کند که تمامی تفکراتش را به پوچی سوق می دهد.
مگر می توان با تغییر دادن واژه ها حقیقت مرگ را تغییر داد.
بلکه ترس و نگرانی ولذت مفاهیمی است فرا مادی که در حیطه قدرت درکی روح قرار گرفته نه مغز ومغز تحت حاکمیت روح با ترس و نگرانی ها آدرنالین تولید می کند واگر روح نبود هیچ مغزی نمی ترسید.
با حقیقت مرگ وکشفاین پیچیده ترین راز هستی می توان جلوی خودکشی را گرفت چون بشر بخاطر فرار از نگرانیها و ترسهایش خودکشی می کند.
باید بگوییم همواره بدن مایه آرامش روح و لذت روح بوده ودر ترسهاونگرانی ها روح به بدن پناهنده شده و غم هایش را بکمک بدن بفراموشی سپرده است و با پوسیدن بدن روح تنها خواهد ماند با غم هایش و هیچ مونس و آرامش دهنده وپناهگاه مادی نخواهد داشت.
پس غم و غصه های مرده ها از زنده ها بیشتر است و مرده همواره آرزوی بر پایی قیامت رادارد...
شاید دوباره با یار دیرینش به آرامش برسد.
